11 Nisan

11 Νισάν

Kiedy z pokorą się modlisz w obecności dziecka, uczy się ono polegać na Jehowie. Ana, która mieszka w Brazylii, opowiada: „W obliczu problemów, na przykład choroby moich dziadków, rodzice prosili Jehowę o siły do radzenia sobie w tej sytuacji i mądrość do podejmowania właściwych decyzji. Swoje problemy powierzali Jehowie nawet wtedy, gdy znajdowali się pod ogromną presją. W rezultacie nauczyłam się na Nim polegać”. Kiedy modlisz się z dzieckiem, proś nie tylko za nim. Zwracaj się do Jehowy, by pomógł również tobie — na przykład porozmawiać z pracodawcą o wolnym na czas zgromadzenia lub zdobyć się na odwagę, by głosić sąsiadom. Gdy pokornie polegasz na Bogu, twoje dziecko nauczy się tego samego. w15 15.11 1:7, 8

ΤΙ ΛΕΝΕ ΜΕΡΙΚΟΙ

Οι Ρωμαίοι εκτέλεσαν τον Ιησού κρεμώντας τον σε έναν σταυρό φτιαγμένο από δύο κομμάτια ξύλο.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Τον Ιησού τον εκτέλεσαν “κρεμώντας τον πάνω σε ξύλο”. (Πράξεις 5:30, Καινή Διαθήκη—Μεταγλώττιση, Εκδόσεις «Βίβλος») Και οι δύο λέξεις που χρησιμοποιούν οι Βιβλικοί συγγραφείς για να περιγράψουν το όργανο με το οποίο θανατώθηκε ο Ιησούς υποδηλώνουν ένα κομμάτι ξύλο, όχι δύο. Η λέξη σταυρός του πρωτότυπου κειμένου, σύμφωνα με το βιβλίο Η Σταύρωση στην Αρχαιότητα (Crucifixion in Antiquity), σημαίνει «έναν πάσσαλο με την ευρύτερη έννοια. Δεν είναι το αντίστοιχο της [σύγχρονης] λέξης “σταυρός”». Η λέξη ξύλον του πρωτότυπου κειμένου, η οποία χρησιμοποιείται στο εδάφιο Πράξεις 5:30, είναι «απλώς ένας όρθιος πάσσαλος ή ξύλο στο οποίο οι Ρωμαίοι κάρφωναν εκείνους που αποκαλούνταν συνεπώς και σταυρωμένοι».*

Επίσης, η Γραφή συσχετίζει τη μέθοδο εκτέλεσης του Ιησού με έναν αρχαίο ισραηλιτικό νόμο. Ο νόμος όριζε: «Σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποιον άνθρωπο αμαρτία που επισύρει την ποινή του θανάτου, και αυτός θανατωθεί, και τον κρεμάσεις πάνω σε ξύλο, . . . ο κρεμασμένος είναι κάτι καταραμένο από τον Θεό». (Δευτερονόμιο 21:22, 23) Αναφερόμενος σε αυτόν τον νόμο, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο Ιησούς έγινε «κατάρα αντί για εμάς, επειδή είναι γραμμένο: “Καταραμένος είναι κάθε κρεμασμένος πάνω σε ξύλο”». (Γαλάτες 3:13) Με αυτόν τον τρόπο, ο Παύλος έδειξε ότι ο Ιησούς πέθανε πάνω σε ένα και μόνο κομμάτι ξύλο.

«Αυτόν και σκότωσαν, αφού τον κρέμασαν πάνω σε ξύλο».—Πράξεις 10:39, Καινή Διαθήκη—Μεταγλώττιση, Εκδόσεις «Βίβλος».

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Η Γραφή πουθενά δεν αφήνει να εννοηθεί ότι οι πρώτοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον σταυρό ως θρησκευτικό σύμβολο. Απεναντίας, αυτοί που χρησιμοποιούσαν το σχήμα του σταυρού για να συμβολίσουν τους δικούς τους θεούς ήταν οι Ρωμαίοι εκείνης της εποχής. Αργότερα, περίπου 300 χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος υιοθέτησε τον σταυρό ως έμβλημα των στρατευμάτων του, και έκτοτε ο σταυρός συνδέθηκε με τη «Χριστιανική» εκκλησία.

Θα χρησιμοποιούσαν οι μαθητές του Ιησού τον σταυρό στη λατρεία του αληθινού Θεού από τη στιγμή που οι ειδωλολάτρες τον χρησιμοποιούσαν στη λατρεία των δικών τους θεών; Κάθε άλλο! Εκείνοι γνώριζαν ότι ο Θεός αποδοκίμαζε από παλιά τη λατρεία στην οποία χρησιμοποιούνταν η «μορφή οποιουδήποτε συμβόλου», καθώς και ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να “φεύγουν από την ειδωλολατρία”. (Δευτερονόμιο 4:15-19· 1 Κορινθίους 10:14) «Ο Θεός είναι Πνεύμα», αθέατος στα ανθρώπινα μάτια. Συνεπώς, οι πρώτοι Χριστιανοί δεν χρησιμοποιούσαν ορατά αντικείμενα και σύμβολα για να νιώσουν πιο κοντά στον Θεό. Τουναντίον, τον λάτρευαν «με πνεύμα», υπό την καθοδηγία του αόρατου αγίου του πνεύματος, και με «αλήθεια», σε αρμονία με το θέλημα του Θεού όπως αποκαλύπτεται στις Γραφές.—Ιωάννης 4:24.

«Οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια».—Ιωάννης 4:23.

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

«Ήταν απόλυτα φυσικό και λογικό να καταστεί το όργανο της σωτηρίας αντικείμενο ιδιαίτερου σεβασμού και ευλάβειας. . . . Αυτός που λατρεύει εικόνες, λατρεύει το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει η εικόνα».—Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia).

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Οι Χριστιανοί είναι υπόχρεοι στον Ιησού, επειδή ο θάνατός του καθιστά δυνατό να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, να πλησιάσουν τον Θεό και να λάβουν αιώνια ζωή. (Ιωάννης 3:16· Εβραίους 10:19-22) Δεν ζητείται από αυτούς να δείχνουν τον σεβασμό τους για αυτό το δώρο επιδεικνύοντας κάποιο σύμβολο του Ιησού ή ομολογώντας απλώς την πίστη τους σε αυτόν. Άλλωστε, «η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή». (Ιακώβου 2:17) Οι Χριστιανοί πρέπει να ασκούν την πίστη που έχουν στον Ιησού. Πώς;

«Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει», λέει η Γραφή, «επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους . . . Εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Οι Χριστιανοί αναγκάζονται από την εξέχουσα πράξη αγάπης του Χριστού να προσαρμόσουν τη ζωή τους ώστε να ακολουθούν το παράδειγμά του. Με αυτόν τον τρόπο, τιμούν τον Ιησού με έναν πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο από ό,τι αν χρησιμοποιούσαν κάποιο θρησκευτικό σύμβολο.

«Αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα μου, να έχει αιώνια ζωή όποιος βλέπει τον Γιο και ασκεί πίστη σε αυτόν».—Ιωάννης 6:40.

CO MÓWIĄ NIEKTÓRZY

Rzymianie zawiesili Jezusa na krzyżu wykonanym z dwóch drewnianych elementów.

CO MÓWI BIBLIA

Jezus został zabity przez ‛zawieszenie na drzewie’ (Dzieje 5:30, Biblia Tysiąclecia). Oba słowa używane przez pisarzy Biblii w odniesieniu do przedmiotu, na którym zginął Jezus, określają jeden kawałek drewna, a nie dwa. Według dzieła Gunnara Samuelssona Crucifixion in Antiquity (Krzyżowanie w starożytności) greckie słowo stauròs oznacza „szeroko pojęty pal. Nie jest to odpowiednik ‚krzyża’”. A wspomniany w Dziejach 5:30 ksýlon był „prostym palem lub słupem, do którego Rzymianie przybijali skazańców; nazywano to ukrzyżowaniem”*.

W Biblii metodę egzekucji Jezusa powiązano z prawem obowiązującym w starożytnym Izraelu. Napisano w nim: „A jeśli ktoś popełni grzech zasługujący na wyrok śmierci i zostanie uśmiercony, i zawiesisz go na palu, to (...) jest przeklęty przez Boga” (Powtórzonego Prawa 21:22, 23). Nawiązując do tego prawa, apostoł Paweł napisał, że Jezus stał się „za nas przekleństwem, ponieważ jest napisane: ‚Przeklęty każdy zawieszony na palu [ksýlon]’” (Galatów 3:13). W ten sposób Paweł wskazał, że Jezus umarł na palu — pojedynczym kawałku drewna.

„Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie” (Dzieje 10:39, Biblia Tysiąclecia).

CO MÓWI BIBLIA

Nigdzie w Biblii nie znajdujemy informacji, że pierwsi chrześcijanie używali krzyża jako symbolu religijnego. Robili to jednak żyjący w tamtym czasie Rzymianie — posługiwali się krzyżem, wielbiąc własnych bogów. Jakieś trzy wieki po śmierci Jezusa rzymski cesarz Konstantyn przyjął krzyż jako godło swojego wojska i w rezultacie symbol ten zaczęto kojarzyć z chrześcijaństwem.

Skoro poganie używali krzyża, żeby wielbić swoje bóstwa, czy uczniowie Jezusa mieli go używać, oddając cześć prawdziwemu Bogu? Wręcz przeciwnie, wiedzieli, że potępiał On oddawanie Mu czci za pomocą „postaci jakiegokolwiek symbolu” oraz że chrześcijanie mieli ‛uciekać od bałwochwalstwa’ (Powtórzonego Prawa 4:15-19; 1 Koryntian 10:14). „Bóg jest Duchem”, jest niewidoczny dla ludzkich oczu. Dlatego pierwsi chrześcijanie nie używali przedmiotów czy symboli, żeby poczuć bliskość Stwórcy. Wielbili Go „duchem”, czyli kierowani świętym duchem Boga, oraz „prawdą”, a więc zgodnie z Jego wolą wyjawioną w Piśmie Świętym (Jana 4:24).

„Prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą” (Jana 4:23).

CO MÓWIĄ LUDZIE

„Było to czymś zupełnie naturalnym, że narzędzie zbawienia powinno zostać otoczone wyjątkowym szacunkiem i czcią (...). Kto wielbi wizerunki, wielbi osobę, którą przedstawiają” (New Catholic Encyclopedia).

CO MÓWI BIBLIA

Chrześcijanie mają dług wdzięczności wobec Jezusa, ponieważ jego śmierć umożliwia im przebaczenie grzechów, zbliżenie się do Boga oraz otrzymanie życia wiecznego (Jana 3:16; Hebrajczyków 10:19-22). Nie mieli okazywać szacunku za ten dar poprzez eksponowanie jakiegoś symbolu Jezusa lub samo wyznawanie wiary w niego. Przecież „wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa” (Jakuba 2:17). Chrześcijanie muszą postępować w sposób świadczący o wierze w Jezusa. Czyli jak?

W Biblii napisano: „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa, ponieważ osądziliśmy, że jeden człowiek umarł za wszystkich (...), aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Koryntian 5:14, 15). Chrześcijanie czują się przymuszeni tym niezrównanym dowodem miłości Jezusa, żeby dostosowywać swoje życie do pozostawionego przez niego wzorca. W ten sposób okazują mu dużo większy szacunek, niż gdyby tylko posługiwali się symbolem religijnym.

„Wolą mego Ojca jest, żeby każdy, kto widzi Syna i w niego wierzy, miał życie wieczne” (Jana 6:40).

Jeśli chcesz, żeby twoja więź z Jehową była realna, musisz być przekonany, że On wysłuchuje modlitw. Zastanów się: Jezus w przedludzkim bycie widział na własne oczy, jak Jehowa odpowiada na modlitwy swych ziemskich sług. Dlatego w czasie służby na ziemi Jezus wyjawiał Mu w modlitwie swoje uczucia. Czy robiłby tak — spędzając na modlitwie nawet całą noc — gdyby wiedział, że Jehowa w gruncie rzeczy nie słucha? (Łuk. 6:12; 22:40-46). Czy uczyłby swoich naśladowców modlić się, gdyby wiedział, że jest to jedynie forma wsparcia psychologicznego? Nie ulega wątpliwości, że uważał modlitwę za realną rozmowę z Jehową. My też możemy mieć pewność, że Jehowa ‛wysłuchuje modlitwy’ (Ps. 65:2). w15 15.4 3:11, 13