Środa 15 lutego

[ARchiv@L]

Człowieku, któż mnie ustanowił nad wami sędzią albo dokonującym podziału? (Łuk. 12:14).

Podczas swej służby Jezus stykał się z wieloma rzeczami, które mogły go rozproszyć, ale on nigdy im nie uległ. Kiedy w początkowym okresie swej działalności nauczał tłumy i dokonywał cudów w Kafarnaum, mieszkańcy zaczęli go upraszać, by pozostał w ich mieście. Jak Jezus zareagował na tę schlebiającą prośbę? Oświadczył: „Również innym miastom muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łuk. 4:42-44). Zgodnie z tymi słowami przemierzał Palestynę wzdłuż i wszerz, głosząc i nauczając. Chociaż był doskonały, miał normalne ludzkie potrzeby i czasem czuł ogromne zmęczenie spowodowane wytężoną służbą dla Jehowy (Łuk. 8:23; Jana 4:6). Gdy przy innej okazji Jezus uczył swych naśladowców, jak sobie radzić ze sprzeciwem, wtrącił się pewien człowiek i poprosił: „Nauczycielu, powiedz memu bratu, żeby się ze mną podzielił dziedzictwem”. Ale Jezus nie zamierzał uczestniczyć w tym sporze (Łuk. 12:13-15). w15 15.10 3:10, 11