Wtorek 21 lutego

[ARchiv@L]

‛Przybliżyło się spustoszenie Jerozolimy’ (Łuk. 21:20).

Widząc Jerozolimę „otoczoną przez obozujące wojska”, chrześcijanie z Judei, a zwłaszcza ci mieszkający w tym mieście, musieli działać zdecydowanie. W myśl ostrzeżenia Jezusa mieli uciekać, gdy tylko zobaczą początek zapowiedzianych wydarzeń (Łuk. 21:21-24). W ciągu 28 lat, które upłynęły od wypowiedzenia przez Jezusa tego proroctwa, wierni chrześcijanie pochodzenia żydowskiego żyjący w Izraelu z powodzeniem stawili czoła wielu sprzeciwom i prześladowaniom (Hebr. 10:32-34). Paweł wiedział jednak, że czeka ich największa próba wiary (Mat. 24:20, 21; Hebr. 12:4). Chciał, żeby byli przygotowani na to, co jeszcze mogło ich spotkać. Potrzebowali oni wyjątkowej wytrwałości i wiary — wiary na tyle silnej, by mogli zachować życie (Hebr. 10:36-39). Dlatego Paweł, kierowany duchem Jehowy, napisał do tych drogich braci i sióstr list, w którym uwzględnił ich szczególne potrzeby. Dzisiaj jest on znany jako List do Hebrajczyków. w16.01 1:1, 2