Czwartek 6 kwietnia

[ARchiv@L]

‛Miłowałam synów ludzkich’ (Prz. 8:31).

Pierworodny Syn Boży pojawił się jako najwcześniejszy i najpełniejszy przejaw niedościgłej mądrości Jehowy. Był uosobieniem mądrości, „mistrzowskim wykonawcą” u boku swego Ojca. Możemy sobie wyobrazić, ile radości i satysfakcji zaznawał, gdy jego Ojciec „przygotowywał niebiosa” i „ustanawiał fundamenty ziemi”. Ale chociaż pierworodny Syn Boży podziwiał te nieożywione twory, to szczególnie ‛miłował synów ludzkich’ (Prz. 8:22-31). Jezus rzeczywiście odczuwał tkliwe przywiązanie do ludzi już od swego przedludzkiego bytu. Później w dowód lojalności wobec swojego Ojca i miłości do Niego, a także głębokiej miłości do „synów ludzkich” Pierworodny Boży chętnie „ogołocił samego siebie” i stał się podobny do ludzi. Uczynił to, by dostarczyć „okup w zamian za wielu” (Filip. 2:5-8; Mat. 20:28). Jakże miłuje on rodzinę ludzką! w15 15.6 2:1, 2