Czytanie Biblii w okresie Pamiątki: ( 11 Nisan)

[ARchiv@L]

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 11 Nisan)

Łukasza 20:1-47

 

---

Łukasza

20 Pewnego dnia, gdy on nauczał lud w świątyni i oznajmiał dobrą nowinę, zbliżyli się naczelni kapłani oraz uczeni w piśmie wraz ze starszymi 2 i odezwali się, mówiąc do niego: „Powiedz nam, mocą jakiej władzy to czynisz lub kto ci dał tę władzę”. 3 Odpowiadając, rzekł do nich: „Ja też zadam wam pytanie, a wy mi powiedzcie: 4 Czy chrzest Janowy pochodził z nieba czy od ludzi?” 5 Wtedy oni w swoim gronie wysnuwali wnioski, mówiąc: „Jeżeli powiemy: ‚Z nieba’, on powie: ‚Czemuście mu nie uwierzyli?’ 6 Jeśli zaś powiemy: ‚Od ludzi’, to cały lud nas ukamienuje, gdyż jest przekonany, że Jan był prorokiem”. 7 Odrzekli więc, że nie wiedzą, skąd pochodził. 8 A Jezus powiedział do nich: „Ja też wam nie powiem, mocą jakiej władzy to czynię”.

9 Wtedy zaczął opowiadać ludowi ten przykład: „Pewien człowiek zasadził winnicę i wydzierżawił ją hodowcom, i wyjechał za granicę na dość długi czas. 10 A w stosownej porze posłał niewolnika do hodowców, żeby mu dali trochę z owoców winnicy. Hodowcy jednak pobili go i odprawili z niczym. 11 Ponownie wysłał do nich innego niewolnika. Również tego pobili i znieważyli oraz odprawili z niczym. 12 I wysłał jeszcze trzeciego; tego też poranili i wyrzucili. 13 Na to właściciel winnicy rzekł: ‚Co mam uczynić? Wyślę mego syna, umiłowanego. Do niego zapewne odniosą się z respektem’. 14 Gdy hodowcy go ujrzeli, zaczęli rozważać między sobą, mówiąc: ‚To jest dziedzic; zabijmy go, żeby dziedzictwo stało się nasze’. 15 Po czym wyrzucili go poza winnicę i zabili. Co więc uczyni z nimi właściciel winnicy? 16 Przyjdzie i zgładzi tych hodowców, a winnicę da innym”.

Usłyszawszy to, rzekli: „Oby się tak nigdy nie stało!” 17 Ale on spojrzał na nich i powiedział: „Cóż więc znaczy to, co jest napisane: ‚Kamień, który odrzucili budowniczowie, ten stał się głównym kamieniem narożnym’? 18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się. Każdego zaś, na kogo on upadnie, zetrze w proch”.

19 Uczeni w piśmie i naczelni kapłani usiłowali więc w tejże godzinie pochwycić go w swe ręce, ale bali się ludu; spostrzegli bowiem, że opowiedział ten przykład, mając ich na myśli. 20 A gdy go bacznie poobserwowali, wysłali najętych potajemnie ludzi, którzy mieli udawać prawych w celu przyłapania go na czymś w mowie, żeby go przekazać pod zwierzchnictwo i władzę namiestnika. 21 Ci więc pytali go, mówiąc: „Nauczycielu, wiemy, że mówisz i nauczasz poprawnie i nie przejawiasz stronniczości, lecz zgodnie z prawdą nauczasz drogi Bożej: 22 Czy wolno nam płacić podatek Cezarowi, czy nie?” 23 Ale on odkrył ich przebiegłość i rzekł do nich: 24 „Pokażcie mi denara. Czyj ma wizerunek i napis?” Rzekli: „Cezara”. 25 Powiedział im: „W takim razie spłacajcie to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu”. 26 I nie zdołali go na niczym złapać w tej wypowiedzi przed ludem, lecz zadziwieni jego odpowiedzią, już nic nie mówili.

27 Jednakże niektórzy z saduceuszy, powiadających, że nie ma zmartwychwstania, podeszli i zapytali go, 28 mówiąc: „Nauczycielu, Mojżesz nam napisał: ‚Jeśli brat jakiegoś mężczyzny, mając żonę, umrze, będąc bezdzietny, to jego brat winien pojąć tę żonę i z niej wzbudzić potomstwo swemu bratu’. 29 Otóż było siedmiu braci; i pierwszy wziął sobie żonę, i umarł bezdzietnie. 30 Tak samo drugi 31 i trzeci ją pojął. Podobnie owych siedmiu: nie pozostawili dzieci, lecz poumierali. 32 W końcu umarła też ta niewiasta. 33 Żoną którego z nich zostanie więc przy zmartwychwstaniu? Przecież siedmiu pojęło ją za żonę”.

34 Jezus rzekł do nich: „Dzieci tego systemu rzeczy żenią się i wychodzą za mąż, 35 jednakże poczytani za godnych dostąpienia owego systemu rzeczy oraz zmartwychwstania spośród umarłych ani się nie żenią, ani nie wychodzą za mąż. 36 Właściwie też nie mogą już umrzeć, są bowiem jak aniołowie i są dziećmi Bożymi, będąc dziećmi zmartwychwstania. 37 A że umarli są wskrzeszani, wyjawił nawet Mojżesz w sprawozdaniu o ciernistym krzewie, nazywając Jehowę ‚Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba’. 38 Nie jest on Bogiem umarłych, lecz żywych, bo dla niego oni wszyscy żyją”. 39 Na to niektórzy spośród uczonych w piśmie rzekli: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”. 40 Już bowiem nie mieli odwagi zadać mu ani jednego pytania.

41 On zaś rzekł do nich: „Jak to jest, że mówią, iż Chrystus jest synem Dawida? 42 Przecież sam Dawid powiada w Księdze Psalmów: ‚Jehowa rzekł do mego Pana: „Siądź po mojej prawicy, 43 aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp”’. 44 A zatem Dawid nazywa go ‚Panem’; jakże więc jest jego synem?”

45 Potem, gdy cały lud go słuchał, rzekł do uczniów: 46 „Strzeżcie się uczonych w piśmie, którzy pragną chodzić w długich szatach i lubią pozdrowienia na rynkach oraz pierwsze siedzenia w synagogach i najpocześniejsze miejsca na wieczerzach 47 i którzy pożerają domy wdów, a dla pozoru odmawiają długie modlitwy. Ci otrzymają cięższy wyrok”.

 

 

---

11 Nisan

ZACHÓD SŁOŃCA

WSCHÓD SŁOŃCA

• Jezus naucza w świątyni za pomocą przykładów

• Potępia faryzeuszy

• Zwraca uwagę na datek wdowy

• Na Górze Oliwnej zapowiada upadek Jerozolimy i podaje znak swej przyszłej obecności

• Mateusza 21:19 do 25:46

• Marka 11:20 do 13:37

• Łukasza 20:1 do 21:38

ZACHÓD SŁOŃCA

 

---