Tekst dzienny, Czwartek 12 maja 2016

[Queen Esther]

Niech wasza wypowiedź zawsze będzie wdzięczna, przyprawiona solą, abyście wiedzieli, jak powinniście każdemu odpowiedzieć (Kol. 4:6).

W służbie możemy spotkać kogoś, kto wierzy, że wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba. Taki pogląd może wpływać na to, jak interpretuje on Biblię. Załóżmy, że chcemy z nim rozważyć słowa z Objawienia 21:4. Człowiek ten mógłby uważać, że opisane tu błogosławieństwa odnoszą się do życia w niebie. Jak poprowadzić rozmowę? Zamiast używać dodatkowych dowodów z innych wersetów, moglibyśmy skupić się na szczególe zawartym w tym fragmencie. Czytamy tu, że „śmierci już nie będzie”. Zapytajmy rozmówcę, czy zgadza się z tym, że aby czegoś już nie było, wcześniej musiało to istnieć. Prawdopodobnie przyzna nam rację. Następnie moglibyśmy wskazać, że w niebie nigdy nie było śmierci; ludzie umierają tylko tu, na ziemi. Logika podpowiada więc, że Objawienie 21:4 musi nawiązywać do przyszłych błogosławieństw właśnie na ziemi (Ps. 37:29). w14 15.5 1:11